Hotel Arena is back in business! Althans, voor een groot deel. Niet het grootste deel, het hotel, dat was immers nog nooit out of business en zit nog steeds volle bak in de verbouwing, maar het belangrijkste deel: het restaurant. Dat all day long restaurant werd Park Café Restaurant Amsterdam gedoopt, wat de lading behoorlijk dekt: briljant prachtig is (oke, wordt... Bijna klaar) de opgang van Park met een trap die vanuit het Oosterpark de hele breedte van het pand beslaat en naar de grote glazen pui van het cafe-restaurant leidt. Daarvoor, voor die volledig glazen pui die uitzicht biedt op wellicht het mooiste park van Amsterdam (sorry Westerpark, I love you always, maar het Oosterpark is denk ik nog niet wat mooier), staat nog een puik terras.

En dan zijn we binnen bij Park, Hotel Arena. Een beetje binnen en een beetje buiten nog steeds - nog een keer: die glazen pui! - dankzij ook de geelbruine stoep die van buiten naar binnen doorloopt. Binnen is een knappe combinatie gevonden van het chique (blauw fluwelen stoelen, wit gesteven tafelkleden en ingedekte tafel met hoge wijnglazen) dat ook zakenlui kan bekoren (en ons, ons ook), knus (hallo hang-open-haard), hip (gietvloer, cognackleurig leer, planten, planten, planten), ruim (lees: hufter- en kidsproof) en gezellig (bam-niet-te-missen-bar-in-het-midden en gekleurde vintage stoelen). Kuddos.

Park Café-Restaurant is er voor zowel hotelgasten als, nouja, niet-hotelgasten. En terecht ook. Dat betekent dat je er van het ontbijt (7.00 uur) tot en met het het slaapmutsje (01.00 uur) terecht kunt, alles piekfijn in orde. Aan het menu wordt as we speak nog wat gesleuteld maar we proefden de aller-cute-ste (het oog en de insta willen ook wat) mini croque madame's die yours truly eerlijk gezegd het allerlekkerst vond (want: onderschat de tosti niet), een steak tartare, een heerlijke tomaten- met broodsalade (panzanella noem je dat, zo schijnt), toast met vitello tonnato, caesar salade en meer. En verder is er spaghetti vongole (nog niet geproefd maar daar verheugen we ons zó op), osso buco (daar ook op) en een fraaie wijnkaart (een heerlijke droge Riesling, Grüner Veltliner, meer dan dat, jajaja). Dus ja, we gaan nog een keer, als het helemaal af is. En daar hebben we me een potje zin in. Tot snel. Park Café Restaurant